Η Νέα Κύζικος έχει στη μια της άκρη το στρατόπεδο, στην άλλη το νεκροταφείο. Ανάμεσά τους, γύρω τους, παντού, κυριαρχεί το δάσος. Πεύκα και σκίνα. Εκεί συναντά η Άρτεμις τον Νικηφόρο, τον σαλπιγκτή του στρατοπέδου. Την ώρα που ο ξάδελφός της, ο Πάρις, προσπαθεί να κρατήσει την ανάσα του κόσμου ζωντανή. Δεν το κατορθώνει πια από τότε που η ξαδέλφη του μαγεύεται μ\' αυτόν τον σαλπιγκτή που ξεσηκώνει τις καρδιές με τη μουσική του...

Δεκαετία του \'50. Θάλασσα. Εφηβεία. Δεν υπάρχει ελπίδα. Παρ\' όλη την αγάπη. Ή ίσως εξαιτίας της. «Γιατί έτσι έχει γραφτεί, μέσ\' απ\' την αγάπη να περνά το καλό και το κακό».